Zaprosiliśmy  wczoraj na kolację cztery osoby .Parę z rodziny i parę przyjaciół. Nie widywaliśmy się ostatnio, głównie dlatego, że oni bali się bardzo wirusa, a my staraliśmy się żyć w miarę normalnie. Cieszyłam się bardzo na to spotkanie. Przez wiele lat,  spędzaliśmy ze sobą sporo czasu . Miałam nadzieję, że może będzie miło, pomimo, że poglądy ,szczególnie na temat obecnej sytuacji mamy różne.

Jeden z Panów szczególnie mocno akcentował swoje przekonania, które były skierowane szczególnie do mnie. Pan ten zawsze mówi głośno i dużo i zna się na wszystkim .On wszystko wie najlepiej i jest z siebie bardzo zadowolony. Starałam się być miła i uprzejma, bo tak mnie wychowano i taka chcę być. Powiedziałam kilka zdań przez cały wieczór, a potem po prostu zamilkłam. Zamknęłam się całkowicie i wycofałam do tego stopnia, że trudno mi było wstać z krzesła po długim siedzeniu.

Reszta towarzystwa wymieniała różne poglądy na temat, polityki, kościoła. Kiedyś mogłam z nimi znaleźć wspólne zdanie ,teraz …. Wiem ,że to ja się zmieniłam, oni za to wcale. Ja szukam , słucham różnych mediów i pro i przeciw i alternatywnych, z kościołem dawno zerwałam i mam własną drogę do Boga. Mam sporo kontaktów z ludźmi o różnych przekonaniach, ale otwartych na inne poglądy, na innego człowieka.

Cóż ja pisząc to , już po przebyciu swego rodzaju traumy po wczorajszym wieczorze, też wykazuje się nietolerancja, krytykuje, ale …. już wracam do siebie. Przebaczam im i sobie, ale nie wiem ,kiedy się spotkamy.

Konkluzja .

Co się z nami wszystkimi stało? Jak nas podzielono polityka, droga do Boga, szczepieni , nieszczepieni . Do tego obostrzenia lub ich poluzowywanie, aby potem tym boleśnie zamknąć,nie spotykać się,  nie przytulać się , nosić maski .

Porażająca nieświadomość ludzi , którzy dają się prowadzić, jak  tego rządy zechcą   pod rządami możnych tego świata.

Wiem ,że nie tędy droga, że trzeba wybaczyć ,nie krytykować, ale czasem aż boli ,gdy widzi się tą manipulację władz i ślepotę ludzi.

Cóż nie tak trzeba, każdy z nas wybrał to co wybrał.

To nasze dusze wybrały ten los ,schodząc w tym trudnym czasie na ziemię.

Dziś dałam upust mojej frustracji , nie zdałam egzaminu z tolerancji , ale gdy jestem atakowana nie umiem nadstawić drugiego policzka, nie walczę tak lwica, ale powiedziawszy kilka spokojnych zdań ,swojej prawdy wycofuję się i zamykam.

A tak bardzo pragnę otworzyć się jak kwiat do słońca, to moja natura i w głębi duszy tak czuję i na zewnątrz też manifestuje, ale ostatnio…. za  mało, za mało. Wczoraj się nie udało.

Niezbyt radosna ,ale mimo wszystko pełna nadziei

Basia.

Transformacja jest kobietą.

Nastał niezwykły czas transformacji. Trudny pod wieloma względami, ale konieczny dla zmian.

Wielu ludzi od dawna nie utożsamiało się z rzeczywistością. Nie aprobowało kontroli , przemocy, bezprawia, manipulacji i zła. Nie odnajdowało się z świecie dominującej materii, bogacenia się ponad miarę, wyścigu szczurów,aby osiągnąć jak najwyższy statut materialny, decydujący , polityczny , Dla zysku ograbialiśmy naszą planetę i rujnowaliśmy własne zdrowie. i cóż się stało? Nagłe zatrzymanie, wirus, pandemia . Nie chcemy pandemii, choroby, ograniczeń .Pragniemy wrócić do tego co było ,do ” normalności”, ale czy to było normalne, czy chcemy powrotu do tej ekspansji. Czy świat wykorzysta ten czas zatrzymania ,czy ludzie zrewidują swoje poglądy? Nasza Ziemia odpoczywa, regeneruje się. Nasza Ziemia przygotowuje się do zmiany, do transformacji .Ziemia podnosi swoje wibracje, przechodzi do nowego, wyższego wymiaru. A co my. Co z nami ludźmi? Czy chcemy tylko tego ,aby nie nosić maseczek, nie chorować i dalej szarpać się dla zdobycia jeszcze większych dóbr materialnych, po to by „używać świata”.  Mam nadzieję ,że wielu ludzi myśli podobnie do mnie, ma świadomość konieczności zmian i ceni sobie spokój, sprawiedliwość, poszanowania Ziemi i siebie nawzajem . Czy uda nam się jako ludzkości przejść do wyższego wymiaru, gdzie będzie można żyć inaczej , lepiej ,zdrowiej,  radośniej  , Żyć w świecie ,gdzie króluje duchowość i człowieczeństwo . Niestety ,aby to się stało muszą runąć stare struktury. Niesprawiedliwe sądy, nieudolne rządy, zachłanni politycy i zdemoralizowane religie. Ludzie budzą się na całym świecie, protestują, nie zgadzają się na łamanie prawa, przemoc i zachłanne wykorzystywanie wszelkich zasobów.

Musi też zniknąć wszechobecny patriarchat .

To czas mądrych kobiet i mężczyzn

To czas na zmiany ,czas  na  odnajdowanie Boga w sobie, gdy walą się skostniałe i zdemoralizowane kościoły i religie.

Nie bójmy się zmian. Bądźmy zmianą, którą chcemy dostrzec w świecie.

Każdy musi to zrobić sam, nikt tego za nas nie zrobi . To osobista transformacja.

Wasza Basia w drodze…

Czas zadumy i refleksji.

Już nie szukam informacji, chyba, że same przyjdą. Już nie usiłuję szukać  prawdy na zewnątrz. Każdy ma inną.

Ten rok jest trudny i niezwykły. Dla mnie trudy, głównie   w relacjach. Zaczęły się w dzień moich urodzin w listopadzie 2019 roku i trwały przez cały niemal czas . Ja się zmieniam, zmieniają się bardziej lub mniej inni ludzie . Stare przyjaźnie pękają,szczególnie gdy dotyczy to ludzi stojących w miejscu, inne dopasowuję się lepiej lub gorzej . Kontaktów bezpośrednich z powodu pandemii niewiele. Niektóre się urwały, inne przechodzą transformacje. Uczę się patrzeć na wiele spraw z dystansem. Niestety czasem dopiero po jakiejś sytuacji. W trakcje trwania emocji różnie bywa. Pragnę  wewnętrznego spokoju i pełnej miłości,  spokojnej radości. Nie mam już siły na skoki nastrojów i wielkie emocje .Uczę się żyć teraźniejszością i kształtować swoją przyszłość. Zamykam przeszłość ,razem z ładunkiem niskich emocji . Coś miłego można wspomnieć czasem, ale często nawet to miłe, wlecze gdzieś za sobą bagaż żalu, lęku, odrzucenia, cierpienia. Te nisko wibracyjne emocje zostają w naszym umyśle i w naszym ciele. Powoduje to brak energii, odporności , choroby .

Miałam dobre dzieciństwo, generalnie udane życie, a jednak tyle było trudnych chwil i bólu emocjonalnego, który niestety został też w tkankach ciała. Pracuję nad tym wszystkim, uwalniam emocje, medytuję, ćwiczę choć nie bardzo sumiennie jogę.

Cudownie mi pomaga kontakt z przyrodą. Pielęgnuję mój ogród, siadam w nim pod wieczór, lub idę do parku. Najchętniej sama, w swoim tempie, obejmując drzewa, gadając z ptakami i zanurzając oczy i serce w stawie.

Przestałam niemal całkowicie śledzić wiadomości z tych, czy tamtych źródeł .na face-booka wchodzę bardzo rzadko .

Dobrze mi ze samą sobą. Mało też piszę, dziś mi się zebrał…

Pozdrawiam tych miłych ludzi ,którym chciało się to czytać .Dla was ten obraz .

Basia

Po trudnym okresie, pełnym emocji wracam do siebie!

Udało mi  uwolnić od tych emocji w umyśle i sercu .Najdłużej jednak zatrzymują się one w ciele, powodując, bóle,osłabienie, brak energii. Dziś zaczęłam pracę z ciałem. Dotąd nie miałam na to za wiele energii. Ćwiczyłam co prawda co trzy dni jogę. Czasem tylko kulałam się po dywanie i to też dawało wspaniałe rozluźnienie. Robię to powoli przy pięknej muzyce relaksacyjnej .Polecam bardzo, gdy nie ma sił na nic innego.

Dziś poszłam z kijkami na długi, samotny  spacer dookoła Rusałki. Było szaro, wiało, chwilami padał mały deszczyk, a mi było cudownie. Tyle, tlenu, tyle prany, falująca czysta woda, śpiewające ptaszki, wilgotne drzewa pachnące świeżością, nasiąknięte wodą zielone trawy i mchy. Ludzi maleńko!

Słoneczko wcale nie wyszło, nawet tak jak na zdjęciu z innego spaceru.

Idealne środowisko do relaksu .

Wróciłam nieco zmęczona, ale odnowiona. Potem spałam mocno . Obudziłam się odrodzona. Na sekundę pojawiła się jakaś niechciana myśl. Oj ten umysł! Prędko się z nią uporałam, powierzając wszystko Bogu.

Może komuś pomoże ten mój opis sposobu dochodzenia na siebie. Każdy ma zapewne sposób na siebie.

Pozdrawiam

Basia